Հարգելի և սիրելի պարոն Բերքյան (Արա), Հիմա՝ վերադարձիցս օրեր անց, Հայոց հողի այս բարձրադիր վայրում, ինձ հարազատ Արագած լեռնաշխարհում, գիշերային կիսախավարում՝ օրական, լավագույնս 3-4 ժամ լույս ենք ունենում, ունկնդիր՝ սահմռկեցուցիչ քամուն ու բուքին, և ակնդետ՝ մոմի թրթռացող լույսին, ուզում եմ գրել Ձեզ:

Թռիր գլխիդ վրայով, բռնիր մազերիցդ ու հանիր քեզ գորշ, միապաղաղ ճահճից, որ կոչվում է...

ՈՒրեմն, «ՀՀ միջազգային տարանցիկ տրանպորտային ուղիների զարգացումը» հիմնավորելու նպատակով, ԵՊՀ-ն 18 900 000 ՀՀ դրամ (48 250 ԱՄՆ դոլար) դրամաշնորհ է հատկացնել:

Այս քաղաքը փախչում է իր անունից, իր տեսքից, երազներից, կերպարից է փախչում մտահալածյալի, խփնվածի պես,- իր անցյալից է անդուր սփրթնում, խորշում ձայներից բնական ու հնչեղ, տենդոտ խցկվում է մի խաղի մեջ, որտեղ ինքն իր ժխտողն ու վարքն է հակացուցիչ,- անծանոթ ախտից ջղաձգվում է այս քաղաքը՝ ինչպես դիվոտության ցրիչ:

Պատահել է հաց չեմ կերել, Սովից` հացի տաշտն եմ քերել: Բայց սեփական` Ո՛չ ուրիշի ...

Ասել,որ ներկա հայ մշակույթը բավարար չափով չի հանրահռչակվում, ճիշտ չի լինի։ Ամենուր, կամ գրեթե ամենուր, ներկայացված են մեր մշակույթի ճանաչված դեմքերը։ Երևան են այցելում հարյուր հազարավոր զբոսաշրջիկներ աշխարհի չորս ծագերից։ Գալիս են նաև հանրապետության բոլոր մարզերից, քաղաքներից և գյուղերից։ Շատերն անգամ առաջին անգամ են լինում մեր մայրաքաղաքում։ Եվ աշխարհի հնագույն քաղաքամայրերից մեկը սրտաբաց բացում է իր դարպասները բոլորի առաջ։

Այս հեքիաթը մերը չեղավ, Այս հեքիաթում մենք տեղ չունենք, Ու պատմողն էլ ղախպա եղավ, Պատմեց, թե ոնց պիտ կոտորվենք:

Կյանքը լիմիտ է. ինչ որ տեսնում ենք, ինչ որ լսում ենք... ինչ վայելում ենք ու տառապում ենք:

1880 թվական։ Ռուսիո գետամերձ անծայրածիր դաշտավայրում այգաբացը երփնագրվում էր ցորյանի բույրով։

Այս խորագրով հանրային հարթակում տարբեր արվեստագետների հորդոր-ուղերձ է հղել հայերենագետ, լեզվաբան Հրաչ Մարտիրոսյանը: Նախքան բուն նյութին անցնելը մատնանշենք, որ Հրաչ Մարտիրոսյանը հայերենագիտության և ընդհանուր լեզվաբանության ոլորտի արդի ակնառու հայ գիտնականներից է, որ կարևոր ներդրում ունի հայոց լեզվի ուսումնասիրության, ստուգաբանության (էտիմոլոգիայի) և պատմական լեզվաբանության մեջ։ «Նիդերլանդական օրագիրը», որ երբեմն անդրադառնում է սփյուռքի հայ անվանի ու ճանաչված մարդկանց, արդեն պատմել է Հրաչ Մարտիրոսյանի մասին: Այժմ նա լեզվագիտական հետազոտական մի նախագծով գտնվում է Գերմանիայի Դաշնային հանրապետության Վյուրցբուրգ քաղաքում ու չնայած դրան հասցնում է հեռակա դասընթացներ վարել: Նրա գիտական աշխատանքները հատկապես վերաբերում են հայերենի ծագմանը, հնդեվրոպական լեզվաընտանիքի այլ լեզուների հետ կապերին, ինչպես նաև բառերի ստուգաբանությանը։ Մարտիրոսյանը հեղինակել է կարևորագույն աշխատություններ, այդ թվում՝ Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (2010), որը համարվում է հայերենի ստուգաբանության հիմնարար գործերից մեկը։ Այս աշխատությունում նա վերլուծում է հայերեն ժառանգական բառապաշարի արմատները և դրանց կապը հնդեվրոպական նախալեզվի հետ, բառարանը լայնորեն օգտագործվում է հայերենի և հնդեվրոպական լեզուների ուսումնասիրության ոլորտում։